WoMo-портрет: Ольга Ермилова
Ольга Ермилова начала свою карьеру в предпринимательстве с создания топового свадебного агентства “Идеальная свадьба”, затем организовала международную свадебную школу, цветочную сеть Pink Bar, а теперь успешно консультирует малый и средний бизнес, помогая предпринимателям обмениваться опытом и развиваться с помощью проекта “Inside Business School”. Каково быть “Главной Зажигалкой YouTube” и, одновременно, любящей мамой?
О бизнесе и развитии
Я начала заниматься бизнесом с 2008 года, открыв свадебное агентство. Дело в том, что организовывая свою собственную свадьбу, я, как требовательный клиент, обратилась к десятку агентств, но поняла, что ничего оригинального клиенту с деньгами никто не предлагает. Так я решила, что буду делать красивые дорогие свадьбы. С этой идеей я и пришла в бизнес. С тех пор я достаточно быстро стала узнаваемой как специалист. В этот “свадебный” период я написала 12 книг, проводила тренинги, у меня было всего около 5000 учеников. Параллельно я становилась мамой. Но в определенный момент я поняла, что это направление перестало быть интересным для меня. Во-первых, я достигла какого-то потолка в этой сфере. Во-вторых, постоянная работа с клиентом, которая зиждется на уступках и компромиссах стала мне менее интересной, ведь я по натуре немного диктатор.
Я поняла, что хочу работать в сфере коучинга. Там, где я, как эксперт и говорю людям, что делать, как правильно — и наблюдать за их прогрессом. Сейчас у меня несколько новых проектов. Первый — это Inside Business School, это такой клубный проект: вы платите взнос и получаете пожизненное членство. Каждую неделю в этом клубе мы проводим прямые эфиры с разными предпринимателями в закрытом формате, они делятся своим актуальным опытом, мы говорим о маркетинге, о настоящих цифрах. Этот проект объединяет людей, дает им возможность постоянно развиваться. На базе этого проекта у меня есть школа. Я веду и вела много тренингов, кстати, тренинги на свадебную тематику все так же популярны, они развиваются как отдельный проект Wedding Business School. Еще у меня есть YouTube-канал, на котором есть различные видео о компаниях, бизнесах, в чем их привлекательность для клиента, мои личные выступления и консультации. Я также в индивидуальном порядке консультирую малый и средний бизнес.
Об эмоциях и юморе
Я очень эмоциональна, экспрессивна, не зря я Главная Зажигалка YouTube. Я считаю, что негатив никуда девать не надо: если кто-то меня задевает, я не медлю и стараюсь на месте объяснить человеку, что конкретно он не так сделал и что так со мной делать не надо. Таким образом, негатив во мне не накапливается. Если все же негативные эмоции появляются, чаще вызванные моей усталостью, — я сплю, стараюсь отдохнуть. Негативные эмоции — всегда хороший повод для того, чтобы остановиться и проанализировать: откуда эмоция, что делать с вызвавшей ее ситуацией, какие уроки извлечь.
Еще очень помогает чувство юмора. Я очень люблю шутить, при этом замечаю, что многие люди не понимают шуток и воспринимают их как обиду. Я же верю в то, что без юмора жить очень тяжело. При этом критику я воспринимаю плохо, особенно, если она исходит от незнакомых и далеких от меня людей, которые не очень хорошо понимают, что я делаю, кто я такая. По моему запросу могут высказаться близкие мне люди. Думаю, что если тебя не спрашивают, то лезть с советами и рецензиями не стоит.
О детях и любви
У меня двое дочерей, Алисе 8 лет, Еве — 5 лет. Считаю, что задание родителя — это не испортить ребенка, помочь ему найти то занятие, которое он полюбит. Алиса занимается художественной гимнастикой с 3-х лет, сейчас у нее 4-6 часов тренировок каждый день, кроме воскресенья. Это не мой выбор, а ее, она обожает этот спорт. Она чемпионка, мечтает быть олимпийской чемпионкой, не любит воскресенья, потому что в этот день нет тренировок. Это ребенок-достигатор. Гены сказываются, хотя я абсолютно против того, чтобы растить из детей перфекционистов. Моя младшая дочь занимается бальными танцами и тоже довольно сильна в этом, но она легче относится к жизни. Я говорю обеим девочкам, что они прекрасны, что их тела красивы, что они сами замечательны во всем, я прошу также папу поддерживать в них уверенность в себе. Нам этого в детстве не говорили, поэтому я стараюсь, чтобы мои дочери это слышали. Я считаю, что доверие между детьми и родителями — прежде всего, поэтому хочу быть родителем, к которому придут с любой темой, зная, что он поймет и поддержит.
При этом думаю, что ни идеальной мамой, ни идеальной женщиной быть не надо. Нужно быть человеком со своими слабостями и разрешить себе об этом говорить, иначе станешь не идеалом, а невротиком, которого, мягко говоря, не любят. Промахи и в бизнесе, и в воспитании детей у меня случались, к ним я подхожу конструктивно: пытаюсь понять, что именно произошло, зачем мне этот урок и что делать, чтобы ситуация не повторялась в будущем.
Читайте также: Соосновательница Voropay Construction Ксения Лагунова: «Главное в отношениях – это взаимоуважение»
Статистика профиля — Ольга Ермилова, Орехово-Зуево. Отслеженных изменений: 21. Друзья
Обновляем изменения в друзьях…
Добавлена/Добавилась Даша Милкина
Добавлен/Добавилcя Тимур Швецов
Удален/Удалился Виктор Лебедев
Удален/Удалился DELETED
Удален/Удалился DELETED
Удалена/Удалилась Julia Cashmere
Удален/Удалился DELETED
Добавлен/Добавилcя Ronny Dukhovni
Удалилась Ангелина Немова
Добавлен/Добавилcя Андрей Пегаев
Добавлена/Добавилась Татьяна Головина
Добавлен/Добавилcя Виктор Лебедев
Добавлена/Добавилась Анна Морозова
Добавлен/Добавилcя Бахтияр Джураев
Удалилась Анна Миронова
Добавлен/Добавилcя Андрей Князькин
Добавлена/Добавилась Нелля Маврина
Добавлен/Добавилcя Джасур Тошев
Добавлена/Добавилась Екатерина Тишина
Добавлена/Добавилась Ксения Вазем
Для оперативного получения новой информации добавьте эту страницу в закладки. (На компьютере Ctrl+D)
Kultura.az
Sereja və Olya tam zamanında çatmışdılar. Otuz nəfərə qədər adam – dostlar, qohumlar, Николай Федорович иш və əsgər yoldaşları qəbirstanlığın xiyaban tərəfində avtobus gözləyirdilər.
Yağış bir az olar dayanmışdı, hər yer yaş idi.
Lap uzaqdan, qəbirtsanlığın sarımtıl darvazasından keçərkən Sereja qohumların yanında dayanan Ermilovu tanımışdı. Balaca Maşenka Ermilovun əlindən tutaraq hərəkətsiz halda onun ayaqlarına söykənmişdi. Софья Алексеевна o biri qızını — on beş yaşlı Katyanı qucaqlayıb bir az kənarda dayanmışdı.
Siqaret kötükləri və başqa xırda zibillə örtülmüş sahəni keçərək Olyayla Sereja onlara yaxınlaşdılar.Olya birinci yaxınlaşdı Ermilova, onun solıpüsaki sallağqun vəlöbana sallağqun tcə pıçıldadı:
— Aman Tanrım…
Сережа əlindəki xışıltılı selofana bükülmüş ağ qlodiolusları aşağı endirərək Софья Алекеевная yaxınlaşıb onun hərəkətsiz arıq əlindən öpdü. Илья Федорович özü ona yaxınlaşaraq qucaqladı və sakit səslə dedi:
— Serejinka salam.
Нина Тимофеевна yaxınlaşıb Olyanı qucaqladı, ağlamsınaraq onu öpməyə başladı. Сережа Ермилова tərəf addımladı. Онлар куцаклашдылар.
— Elə qorxurdumki siz çatmayasınız… — Ermilov çətinliklə dilləndi.
— Biz teleqramı gecə aldıq — Sereja eynəyini düzəldib Nikolayın rəngi qaçmış
üzünə baxaraq cavab verdi.
Qara gözlü Maşenka atasının əlindən tutaraq maraqla Serejanı süzürdü. Sereja buketi yana çevirib Maşaya tərəf əyildi və çiynini qucaqladı:
— Салам Машенька. Sən məni tanıdın?
Qızcığaz susaraq atasına tərəf qısıldı.
— Сережа əmini tanımadın? — Ermilov Maşanın başını sığallayaraq soruşdu.
— Tanıdım… — Maşa yavaşca dedi.
Пискунов, Локтев, Виктор Степанович, Юляйла Саша Алексеевич onlara tərəf yaxınlaşdı. Olyayla Sereja növbə ilə onlara uzanan əllərlə salamlaşmağa başladılar. Qəbirstanlığın darvazasından girən, içində musiqiçilər olan avtobusun səsi eşidildi. Avtobus onu gözləyənlərə yaxınlaşıb dayandı, içindən musiqiçilər öz alətləri ilə tələsmədən düşməyə başladılar.
Илья Федорович yaxında dayanan kişilərə səsləndi:
— Gedəyin…
Onlar avtobusun arxasına yaxınlaşdılar, sürücü düşüb avtobusun arxasını açdı. Tənzifə bükülmüş əklilləri avtobusdan endirməyə başladılar. Üç əklil endirdilər. Yulya yaxınlaşıb əklillərin üstündən tənzifi çıxartmağa başladı. Musiqiçilər dəstəsi kənarda dayanmışdı. Onların yaşlı və keçəl rəhbərləri bir əlində trubasını tutub, o biri əlini havada yellədə-yellədə İlya Fedodoviçlə nəyisə müzakirə edirdi.
Оля Середжая yaxınlaşıb əlindəki gül dəstəsinin əzilmiş Sellofaninı düzəltməyə başladı:
— Görəsən, onlar Maşenkanı niyə gətiriblər… O ki, lap balacadır…
Sereja susaraq çiynini atdı.
Бир аз сонра əklillər qaydasına salındı, avtobus isə qəbirstanlığın içindən çıxıb hasarın o biri tərəfində gözləməyə başladı.
Илья Федорович başını yellədi, altı nəfər kişi əklilləri götürüb irəli, qəbirstanlığın içəri tərəfinə doğru yol aldılar. Dəstə və musiqiçilər alətlərini havaya qaldırıb Şopenin matəm marşını çalaraq onların arxasınca yağışdan islanmış qəbirstanlığın içərisinə doğru getdilər. Qəbirstanlıq böyük və köhnə idi. Qalın gövdəli hündür cökə və qovaq ağaclarının yarpaqları matəm marşına öz xışıltılarını əlavə edirdilər.
Hərdənbir göydən tək-tük damcılar düşürdü.
Damcılardan biri Serejanın yanağına düşüb, aşağı sürüşdü. O əli ilə üzünü sildi. Olya başıaşağı, kədərli simayla onun yanınca addımlayırdı. Qabaqda Ermilovlar ailəsi gedirdi. Софья Алексеева yoldaşının qoluna girmişdi, Maşenka isə o biri-sol əlini tutmuşdu.
Katya nənəsi ilə bir qədər arxada qalmışdı.
Xiyaban uzandıqca uzanırdı. Ətraf məzarlarla dolu idi — yaşlılar, qocalar, qulluq olunan, olunmayan, atılmış qəbirlər, dəmir xaçlı və mərmər postamentli qəbirlər.
Сережа аддымлаярак хэрдэн йагиш дамджыларина бюрюнмюш кэбирлэрэ бахирди. Trubanın yüksək səsi qəbirstanlığa yayılmışdı.
Arada qadınların dərindən köks ötürmələri eşidilirdi.
Yol sola dönürdü. Dəstə göyərçin saxlanan köşkün yanından keçib getdi.
Bir qədər sonra irəlidə qəbirlərin arasında bir neçə nəfər, təravətli balaca torpaq təpəsi göründü. Dəstə ora yaxınlaşıb dayandı. Оркестр сусду.
Təzə qazılmış qəbrin ətrafında brezentdən çirkli gödəkçə və şalvar geyinmiş altı qəbirqazan var idi. İşlərini qurtarıb, belləri qonşu qəbirin hasarına söykəmişdilər.
Balacaboy, üzü qırışlı briqadir, İlya Fedoroviçə yaxınlaşaraq yavaş səslə nəsə deməyə başladı. Илья Федорович susaraq başını yelləyirdi.
Kişilər əllərində əklillər yerlərində dala-qabağa addımlayırdılar.
Илья Федорович onlardan kənarda durmağı xahiş etdi, onlar bir qədər arxaya çəkildilər.
Briqadir öz yoldaşlarına yaxınlaşdı. Dörd qəbirqazan kənarda duran taxta futlyarı qulplarından qaldırıb xəndəyə endirdilər.
Софья Алексеевна Ермилову qucaqlayaraq bərkdən ağladı.
Katyada onlara yaxınlaşıb, ağlamağa başladı. Машенка да onlara qoşuldu. Onun nazik səsi hıçqırıqlarla qırılırdı.
Нина Тимофеевна üzünü dəsmalına sıxaraq ağlaya-ağlaya çiyinlərini yellədirdi.
Илья Федорович qırıq səslə dayanlara doğru səsləndi:
— Достлар, gəlin sağollaşın.
Онлар Николай Федоровичи dairəyə aldılar. Qızlarının, həyat yoldaşının və başqa qadınların ağlamaq səsi bir-birinə qarışdı.
Софья Алексеевна Ермиловун sinəsinə sığınaraq ağlayır və təkrarlayırdı:
— Коля… Коленька…
Сережа adamların arasından keçərək Ermilova tərəf yaxınlaşdı. Olya da ağlaya-ağlaya onun arxasınca gəldi. Qəbirqazanlar taxta qutunun qapağını açıb içərisindən karabinləri çıxarmağa başladılar. Briqadir cibindən altı dənə şiş uclu покровитель çıxarıb qəbirqazanlara payladı.
Qəbirqazanlar karabinləri doldurdular. Silahın səsi ağlaşma səsinə qarışdı.
Ermilov çətinliklə hamı ilə qucaqlaşırdı. Qızları və həyat yoldaşı onu buraxmaq istəmirdilər. Сережа она сиксилиб, гёз яшиндан исланмиш янагини опду.
— Йох… Коленька… Йох… Йох… – дейиб София Алексеевна Ермиловун sinəsinə
sıxılırdı.
Илья Федорович onu sakitləşdirməyə çalışırdı.
Onun dodaqları titrəyir, gözləri tez-tez sıxılaraq göz yaşlarını yanaqlarından axıdırdı.
Qəbirqazanlar xəndəkdən təqribən dörd metr aralıda dayanıb lüləyi aşağı endirilmiş karabinləri əllərində tutmusdular. Брикадир Илья Федорович nəsə soruşurmus kimi baxdı.
Илья Федорович Эрмилову çiynindən qucaqlayaraq dedi:
— Коля, vaxtdır artıq…
— Yox! Йокс Коля! Йокс!! – Ермиловун арвади аглараяк ону саксламага чалыширды.
Qızları hönkürtü ilə ağlamağa başladı.
— Соня, Соня… – Илья Федорович onları sakitləşdirirdi.
— Йокс! Йокс! Yox!- həyat yoldaşı qışqıraraq ağlayırdı.
Пискунов Елизавета Петровна və Nadya onu ərindən ayırmağa çalışdılar.
— Йокс, Коленька! Йокс!
— Соня… Соня…- Илья Федорович onun çiyinlərindən tutdu.
— Сонечка… Сонюша… – Ермилов ону öpərək ağladı.
— Ата! Атакан! Ата! – qızları da onlara qoşuldu.
Елизавета Петровна Машани qucağına alıb sinəsinə sıxdı. Qızcığaz ağlayıb onun qucağında vurnuxaraq atasını səsləyirdi.
Нина Тимофеевна Катяны qucaqlayaraq ağır bədənini silkələyə-silkələyə ağlayırdı.
Kiçilərək sıxılan insan topasının arasından çıxaraq Ermilov qazılmış xəndəyə tərəf yeridi. Əyninə yeni, palıdı rəngdə kostyum geyinmişdi.
— Yoldaşlar çəkilin, kənara durun – briqadir hamıya səsləndi və dəstə geriyə
çəkildi.
— Йокс! Йокс!!! Коленька! – Софья Алексеева qışqıraraq onu səsləyirdi.
Кадынлар аглаширды.
Ермилов xəndəyə yaxınlaşdı.
Briqadir ona xəndəyin yanında qəbirqazanların üstünü hamarladıqları torpaq təpəsini göstərdi.
Ermilov yumşaq torpağı təzə ayaqqabılarıyla tapdalayaraq balaca təpənin üstünə çıxdı. Dizi üstə əyilərək üzünü qəbirqazanlar, arxasını isə qazılmış xəndəyə tərəf çevirdi.
Qəbirqazanlar sıra ilə düzülmüşdülər. Sıranın başında dayanan briqadir onlara işarə etdi.
Qəbirqazanlar tüfənglərini Erminova tərəf çevirib onu nişan aldılar. Onların boyları fərqli olduğuna görə tüfənglərin lüləkləri müxtəlif hündürlükdə idi.
Ermilov dizi üstə dayanıb qısılmış halda əllərini bədəni boyu sallamışdı.
Aşağı əyilmiş başı шипит olunacaq dərəcədə əsirdi.
— Bir… – Briqadir əmr verdi və sinxron olmayan atəş Ermilovu balaca təpənin
üstündən xəndəyə atdı.
Николай Федорович cəsədinin xəndəyin dibinə şappıltı ilə düşməsi eşidildi. Barıtın mavi tüstüsü isə balaca təpənin üstündə yoxa çıxmaqda idi.
Qəbirqazanlar tüfəngin luləyini qatlayıb gilizləri çıxardılar.
Dəstədən əvvəlki kimi ağlaşma, hönkürtü səsi gəlirdi.
Barıtın qoxusu yayıldı.
Silahlari taxta yeşiklərə düzərək qəbirqazanlar lopatkalarını götürüb qazılmış xəndəyə yaxınlaşdılar.
— Mərhumun doğmaları, yaxınlaşıb məzara torpaq atın – deyərək briqadir üzünü
dəstəyə tutdu.
Birinci Илья Федорович yaxınlaşdı, yerdən bir topa torpaq götürüb xənədəyə atdı. Onun gözlərindən yaş gilələnirdi.
Arxasınca Piskunov və Nadya hönkürən Sofya Alekseyevnanı xəndəyə yaxınlaşdırdılar. O sanki iflic vəziyyətdə olan əli ilə torpaq götürüb xəndəyə atdı.
Sonra hamı sıra ilə yaxınlaşmağa başladı – Нина Тимофеевнайла Катя, Maşenkanı qucağında saxlayan Елизавета Петровна, Лохов, Селезнёвлар, Виктор Степанович, Козловскилэр, Ситниковор, Каля Прохлова.
Оляйла Сережада яксинлашды.
Сережа xəndəyin kənarından torpaq götürəndə Ermilovun ancaq ayaqlarını görə bildi.
Əllərində bel tutmuş qəbirqazanlar xəndəyi torpaqla tələsik doldururdular.
Yas mərasimi mərhumun evində baş tutdu.
Birləşdirilmiş iki masa arxasında iyirmiyə yaxın insan əyləşmişdi.
Илья Федорович oturduğu yerdən qalxıb qarşıdakı boşluğa baxaraq bir qədər susdu, sonra dedı:
— Dostlar, mənə danıxdanışmaq, diətindi… altı yaş böyüyəm
və budur… heç vaxt ağlıma gəlməzdi ki, mən onu torpağa tapşıracam… Biz bir yerdə böyümüşük, ailəmiz mehriban idi, valideynlərimiz bizi demək olarki spartalılar kimi böyblɱlar kimi böyblılar kimi böyblılar kimi böyblər kimi böyblılar kimi. Атам демиш «əsl kişi kimi». Oz istəyinə nail olub. Коля əsl döyüşcü idi, əsl insan idi. Böyük hərflə insan… Burda Kolyanın yaxınları, doğmaları, əsgər yoldaşları, işləri asan olmayan geofiziklər yığışıblar. Biz hamımız bilirik ki, Kolya mehriban və dürust adam idi. Hər bir halda ona güvənmək olardı. Amma mən onun qardaşı olduğundan onun bir xasiyyətini daha yaxşı bilirəm: Kolya çox açıq və ədalətli insan idi. O, hələ lap uşaqlıqdan sözünü deyən idi, heç vaxt gizlin işi və ikiüzlülüklə arası olmazdı. O belə şeyi heç götürməzdi. Fikirləşdiyini deyərdi hər zaman. Burada Kolyanın qızları – Katya və Maşa əyləşib. Gözəl və ağıllı qızlardır. Onlarda atalarının bu xasiyyətini – düzgün olmağı mənimsəyiblər. İstəyirəm ki, qızlar siz, Sonya – sən və biz hamımız Коля haqqında xoş xatirələri yadımızda saxlayaq. Qəbrin nurla dolsun, mənim əziz qardaşım…
Balaca fasilədən sonra Виктор Аристонович Пискунов danışmağa başladı:
Достлар! Bugün bizim ağır günümüzdü. Biz Kolyanı itirdik. Bu itki çox ağırdır.
Onun yeri həmişə aramızda görünəcək. İnanmaq olmur ki, onu daha aramızda görə bilməyəcəyik. Mən Kolyanı və onun ailəsini artıq on iki ildi tanıyıram. Biz onunla ekspedisiyalara gedirdik, sonuncu günə qədər bir yerdə işləmişdik. Амма Коля mənim üçün təkcə iş yoldaşı deyildi. O mənim yaxın vəsl dostum idi. Mən bütün sevincimi, kədərimi, dərdimi, gələcəyə olan planlarımı onunla rahat bölüşürdüm. O da mənlə sirdaş idi. Biz bir-birimizə heç nədə «yox» demirdik. Bir-birimizə güzəştə getməyi bacarırdıq. Ağır məqamlarda bir-birimizin əlindən tuturduq. Mahnıda deyildiyi kimi «əsl dost mahnıları sənlə oxuyan deyil, badələrini sənlə qaldıran deyil…». Biz Kolya ilə təkcə mahnı oxuyub, badə qaldırmamışıq. Bu masanın yarısından çoxu geofiziklərdi. Dostlar, biz hamımız geofiziklərin həyatının necə olduğunu gözəl bilirik. Biz Kolyayla bütün Sibiri gəzmişik. Çox çətinliklər görmüşük. Hətta bəzən çətinlik yox, əsl faciələrlə üzləşmişik. Dostlarımız boranda ilişib qalırdı. Belə məqamlarda Kolya özünün əsl dost xüsusiyyətini ortaya çıxarırdı. O heç nədən qorxmadan, çəkinmədən özünü qabağa verib, hamıdan birinci köməyə gedərdi… Ümümiyyətlə mən deyərdim ki, Kolya özündən çox başqaları, üçün ryaş ın qayğısına daha çox qalırdı. Biz hamımız buna görə ona minnətdarıq. Biz onun mehribanlığını, düzlüyünü heç vaxt unutmayacayıq. Gəlin Kolyanı yad eləyək…
Hamı badələrini qaldırıb içdi.
Təqribən beş dəqiqə sonra Sereja danışmağa başladı:
— Yoldaşlar, mənə danışmaq ikiqat çətindi. İki ay əvvəl mənim atam, Николай
Fedoroviçin yaxın dostu, institut yoldaşı rəhmətə getdi. Николай Федорович Софья Алексеевайла бизə — Volqoqrada atamın dəfninə gəlmişdilər. Biz Olyayla onun məzar üstündə dediyi demək olarki, hər kəlməni yadımızda saxlamışıq. Onun kimi heç kim çıxış etməmişdi. O çox sadə, səmimi və çox ürəkdən danışdı. O zaman o sevdiyi şeirdən misralar dedi:
«Insanlar yol gedir, uzaqlaşır
İşiqlı dünyalar qaranlıqlaşır.
Bu uzaq yollara baxanda hərdən
Bərkdən bağırmaq keçir qəlbimdən. ..”
İndidə biz Николай Федерович vidalaşırıq. Teleqram gələndə biz gözlərimizə inanmadıq. Mənim ümümiyyətlə Николай Федорович в aramızda olmamasına inanmağım gəlmir. İnana bilmirəm ki, onun şən səsini bir də eşidə bilməyəcəyik. Ancaq indi dəqiq başa düşə bilmişəm Николай Федорович Ермилов necə yaxşı insan idi. Илья Федорович Bayaq onu böyük hərflə yazılacaq insan adlandırdı. Bu çox düzgün deyilmiş sözdü. Amma mənim üçün… bizim – Olyayla mənim üçün, o sadəcə insan yox, dahi insan idi. İş orasındadır ki… dostlar… çox həyəcanlıyam… İyirmi səkkiz yaşında ilk dəfədi belə çıxış eləyirəm… həm də Николай Федорович dəfnində. Bir çoxlarınız üçün yəqin ki, «dahi» sözü yersiz görünə bilər. Düşünməyin ki, mən bu sözü yaltaqlanmaq mənasında, ya da nitqim gözəl olsun deyə işlətdim. Mən o sözü yenə demək istəyirəm: Olya ilə mənim üçün Николай Федорович dahi insan idi və dahi insan olaraq da xatirimizdə qalacaq… Əlbəttə, bəlkə bu bir qədər, Nikolay Fedorovix qəribə s iç adi geofizik idi, bütün ömrü boyu hamı kimi işləyirdi, başqalarından çox da fərqlənmirdi, qeyri-adi heçnə eləməmişdi. Mənə və Olyaya o yeni bir dünyanı görsətdi. İş orasındadır ки, dostlar… biz Olyayla doqquz il əvvəl mənim on doqquz, Olyanın on səkkiz yaşı olanda ailə qurmuşuq. Bizim valideynlərimiz bizi yolumuzdan döndərməyə çalışırdılar, hələ tez olduğunu, bizim bir-birimizi hələ yaxşı tanımadığımızı deyirdilər. Lakin biz bir-birimizi çox sevirdik. Zaman göstərdi ki, hisslərimiz bizi yanıltmayıb. Düzünü deməliyəm ki, bizim sevgimiz nə qədər möhkəm idisə, ailə həyatımızın başlanğıcı bir o qədər uğursuz oldu. İş orasındadır ки, mən doğulandan sonra cinsi orqanım zamanla inkişafdan qalıb. Evlənəndə o çox balaca idi, ereksiya zamanı uzunluğu doqquz santimetrə güclə çatırdı. Həm də nazik idi. Təbii ki, bizim ailə həyatımız uğurlu ola bilməzdi. Hətta yoldaşımın qızlıq pərdəsini deşmək də mümkün olmadı. Olya bunu çox ağır qəbul eləyirdi. Bütün bu aylar ərzində Olya mənlə orqazm keçirməmişdi. Bunların hamısı mənə də çox pis təsir eləyirdi və məndə orqazmla bağlı çətinliklər başladı, heç cür qurtara bilmirdim. Yəni boşalma olmurdu. Bu səbəbdən aramızda anlaşılmazlıqlar, давалар olurdu. Hətta Olya neçə dəfə boşanıb çıxıb getmək istəmişdi… İndi bunları yadıma salmaq məni çox kədərləndirir. Николай Федорович qarşılaşmasaydım bütün bunların nəylə bitəcəyini bilməzdim. O zaman bizə ekspedisiyadan sonra atama dəyməyə gəlmişdi. Hə. Əvvəllər onlar tez-tez görşürdülər. Атам Москва – Николай Федорович янина, о исə биз гəлэрди… Ядымдадыр ки, биз хамимиз бир ердə шам йемəйи йедик. Sonra Olya yatmağa getdi, atamla anam öz otaqlarına çəkildi. Николай Федорович mənə balkona çıxıb siqaret çəkməyi təklif etdi. Балкона ıxdıq. О məndən soruşdu:
— Dəməli Olya ilə aranız pisdir.
Mən soruşdum:
— Bunu hardan bildiniz?
— Bu həm ilk baxışdan nəzərə çarpır, həm də atan mənə demişdi.
Mən də utanıb çəkinmədən hər şeyi ona danışdım. Amma sonra özüm özümə mat qaldım, axı mən bunu indiyə kimi heç kimə danışmamışdım. Ona isə hər şeyi rahatlıqla nağıl etdim. Николай Федорович bunları dinləyərək bir qədər fikrə getdi, sonra dedi:
— Qulaq as, hələlik get yat, sabah sənlə bu haqda danışarıq. Амма йадинда саксла;
əgər arzu və iradə varsa, insan öz qarşısındakı bütün maneələri aşıb keçə bilər.
Mən yatmağa getdim. Səhər evdə hamı dağılışanda biz Николай Федорович mətbəxdə кофе içirdik. O məndən soruşdu:
— Сережа, iradənin nə olduğunu bilirsən?
Mən cavab verdim:
— Bilirəm.
O dedi:
— Yox, bilmirsən. İradə bütün dünyanı ətrafında fırladan bir hissdir və hər bir
insan öz iradəsinə görə hərəkət edir. Əgər bir insan nəyisə həqiqətən istəyirsə, o şeyi mütləq əldə edəcəkdir. Məsələn sən, Сережа, güclü kişi olmaq istəyirsən?
— Hə.
— Çox istəyirsən?
— Накладки на колени.
O mənə baxıb cibindən bir kağız çıxardı.
Baxın… Həmin bu kağızı… –Sereja kostyumun döş cibindən vizit kartına bənzəyən bir kağız parçası çıxardıb hamıya göstərdi –Bu kağıyzızıkin hər yazılıb, baxın… baxın burda yazılıb… XIRTDƏYİNİ ÜZ … o biri tərəfində isə DALDAN VER… Mən kağızı götürüb ondan soruşdum: «bu nədi?». «Bu iki vacib şərti sən yerinə Yetirməlisən. Birincisi, sən öz yaşında birini boğazından asıb öldürməlisən. İkincisi isə mən sənlə arxadan cinsi əlaqədə olmalıyam. Белə. Ancaq bu iki şərti yerinə Yetirdikdən sonra sən əsl kişi olacaqsan». Mən o zaman Volqaqradda Politexnik institutunda tələbə idim. Beləliklə, yoldaşlar, o söhbətdən sonra mən ancaq onun dedikləri haqqında düşünürdüm. Amma kimsəyə bir kəlmə də deməmişdim. Üstündən bir həftə keçmiş mən Витя Сотников adlı qrup yoldaşımı gölə getmək üçün yola gətirdim. Göldə lazım olacaq hər şeyi götürüb yola düşdük. Gölə axşamçağı çatdıq. Ocaq qaladıq, çadırımızı qurduq. Бир аз şərab içdik. Vityanın sevgilisi var idi. Həmin qız başqa biri ilə gəzirdi. O bu haqda mənə hərdən danışırdı. Бир аз отуруб ятмага гетдик. Mən onun yuxuya getməsini gözlədim. Sonra bayıra çıxıb əvvəlcədən hazırladığım kəndiri çıxardım. Yavaşca çadıra girib özümü onun üstünə atdım. Kəndiri onun boğazına keçirdib, sıxaraq boğdum. Sonra kəndirin или biri ucunu ağacın budağına bağlayıb ayaq tərəfinə bir kötük diyirlədim. Güya o kötüyün üstünə çıxıb budaqdan özünü asmışdı. Hə. Səhər tezdən durdum, hər şeyi ortalıqda qoyaraq stansiya tərəfdəki milis idarəsinə gedib dostum Vityanın özünü asması haqqında xəbər verdim. Əlbəttə çoxlu səs-küy yarandı, iş açdılar. Dedim ki, biz göldə olan müddət o ancaq Olya haqqında danışırdı. Hətta yatmazdan əvvəl gözlərinin yaşardığını da hiss etmişdim. Bizim evdə də, universitetdə də aləm qarışmışdı bir-birinə. Dəhşətli qarışıqlıq idi. Evdəkilər hamısı Vityanı uşaqlıqdan tanıyırdılar. Olya isə akademik məzuniyyət götürüb Yerevana xalasının yanına getdi. Bu hadisələr olan zaman Николай Федорович bizdə qalırdı. Evdə bizi heç kim görməyəndə böyük barmağını qaldırıb mənə «Аферин! Demək olarki, kişiləşirsən” deyirdi. Hə, belə deyirdi «demək olarki kişiləşirsən». Hə. Sonra o getməmişdən qabaq xahiş etdiki, atamın balaca motorlu qayığında onu Volqa boyu bir az gəzdirim. Kolların arxası tərəfdən keçəndə o mənə dedi: «Motoru söndür». Mən motoru söndürdüm. Sonra məndən şalvarımı aşağı çəkməyi və əyilməyimi istədi. Mən şalvarımı endirib əyildim. O mənim anal dəliyimə vazelin sürtdü və cinsi əlaqəyə başladı. Прозы məni çox incidirdi. Куртардыкдан сонра деди:
— Аферин! İndi sən əsl kişisən. Bundan sonra sənlə Olya arasında heç bir narazılıq
olmayacaq.
Акшам isə yola düşdü. O gündən sonra isə mənlə Olyanın arası həqiqətən düzəldi. Seks və başqa məsələri nəzərdə tutmuram… Yəni, ümumilikdə bizdə hər şey qaydasına düşdü… Belə. Будур, dostlar artıq səkkiz il keçib, amma biz hələ də bir yerdəyik. Ən əsası isə mənim penisim o vaxtdan sonra həminki kimi qalıb, yəni iş onda deyildi… baxın – Sereja bütün nitq boyu əlində tutduğu kağızı masanın üzərinalęvarsikqęlaba təlaba ğını açdı. Tumanını aşağı salıb saroçkasını yuxarı qaldırdı. Seyrək tüklərlə örtülmüş çılpaq qasığını masa arxasında əyləşənlərə göstərdi. Balaca xayaların üstündə barmaq nazikliyində olan ağ rəngli doqquz santimetrlik gərgin penisi görünürdü. Penisin yumru cəhrayı başında isə «E» hərfi döyülmüşdü.
Otaqda sükut hökm sürürdü. Сережа titrəyən əli ilə водка süzülmüş badəsini qaldırıb dedi:
— Николай Федорович Ермилов, məkanınız cənnət olsun…
Tərcümə: Seymur0005 Наша Семья: Seymur00005 9000
15-29 июля наше традиционное, всеми любимое лето праздники «Наша Семья» прошли в курорте Сорочаны Московской области. На этот раз всего было 28 детей: из московского детского дома №28 и детского дома в Филимонках. Также были 4 молодых человека из психоневрологических учреждений, дети наших сотрудников и волонтеров, волонтеры из Москвы, Беслана, США и многие наши выпускники.
Жизнь в лагере была насыщена событиями, посиделками, играми и смехом с утра до вечера.
По утрам, как обычно, проводились мастер-классы
Мозаика и папье-арт,
Лепка из глины и раскрашивание подсвечников,
2
Клоунские игры и веселые картинки
Музыка ветра и афро-банды,
Песни под аккомпанемент гитары и шумового оркестра,
Роспись коллективной картины и изготовление бус из полимерной глины,
Танцы и роспись по стеклу,
Роспись на пленэре,
Раскраски и фотопленки были настолько широки, что вызывало головокружение, но во время лагеря у детей была возможность попробовать себя в различных направлениях искусства.
Все дети и взрослые жили в домиках, каждый из которых принадлежал к одному из четырех семейств: Слоны, Зебры, Львы и Жирафы. Жизнь в лагере начиналась с семейных завтраков в домах и после обеда продолжалась в специфическом стиле и духе конкретной семьи.
Каждая семья снимала фильмы, играла в игры,
Научилась готовить,
Собирала грибы, гуляла и загорала,
90 0 3 90 покер, 003Пели и слушали музыку,
Ходили друг к другу в гости, устраивали тематические завтраки и ужины, смотрели фильмы.
Ужин и вечеринка Mad Haircuts Party очень вдохновили нас и подарили новые творческие идеи.
В один из вечеров мы устроили детям сеанс расслабляющего массажа, а с аромамаслами, музыкой и свечами этот вечер стал по-настоящему волшебным.
Концерт дал возможность выступить всем «звездам» нашего лагеря.
Во время Осетинского вечера наши бесланские друзья познакомили нас с осетинскими песнями, стихами и танцами.
В этот раз наш Театр с колес представил сказку «Волшебное кольцо», в которой участвовали все дети и взрослые.
Наш волонтер Ваня устроил для всех игру «Парашют».
В один из последних дней тоже была большая игра, в которой были заняты все дети —
несколько часов бегали по разным станциям,
выполняли хитрые задания, чтобы спасти наших поваров Веру и Галю угнал Дракон Горыныч.
Наконец дракон сдался и отпустил поваров в обмен на обещание, что мы накормим и его вкусным обедом.
Трижды весь лагерь наслаждался вкусным шашлыком, приготовленным нашими волонтерами из Беслана. Благодарим Ростислава Ордовского-Танаевского Бланко, «Куриную фабрику» и лично директора Юрия Александровича Канищева за мясо для шашлыка! Спасибо друзья!
Интересно, что осетинские пироги мы пробовали даже в двух вариантах – бесланском (от Альбины, Марины и Вики) и московском (от Наташи Чопры, ее родных и близких).
Лагерные дни промчались слишком быстро, и нам было очень грустно расставаться. Мы с нетерпением ждем новой встречи в наших студиях и мастерских в загородном доме Марии. Будем вспоминать радостные и грустные моменты, просматривать фото и видео и готовиться к следующему лету.
Благодарим Благотворительный фонд «Дар» и лично Юлию Вешникову, компанию DLA Piper и всех, кто жертвовал нам на летних благотворительных ярмарках.
Выражаем огромное СПАСИБО всем нашим замечательным волонтерам, ответственным и добрым, чутким и творческим, внимательным и увлеченным – именно благодаря вам дети все это время чувствовали себя такими счастливыми.
Спасибо, Оксана Юшко, Артур Бондарь, Вика Коцоева, Энди Эмериц, Андрей Морозов, Аня Елисеева, Саша Шишов, Мария Елисеева, Дебби Сирс, Степан Тарасов, Ной Лапук, Анна Дроздова, Сережа Шульдиков, Леша Строев, Витя Коцоев, Тимур Ганиев, Маша Татиева, Алина Елисеева, Корней Брусков, Олег Фогель, Наташа Чопра, Наташа Хасанова, Галя Петрова, Оля Елисеева, Мартин Ахметов, Анна Сметанина, Миша Гомелев, Камболат Баев, Ваня Антонов, Ира Рокотнина, Ира Гурьева, Наташа Сидорова , Ольга Сидорова, Хетаг Хутиев, Лиза Лосева, Гаянэ Оганесян, Тамара Крапивина, Мила Гомелева, Тина Деева, Леша Ждамиров, Давид Арсагов, Арина Тебиева, Батик Кокова, Ася Сегалович, Надя Вараксина, Вика Ермилова, Нина Максовна Буйлова, Валентин Ильич Сегалович , Наташа Пушкина, Анна Андреева, Лариса Швындина, Вика Набока, Сона Степанян, Алексей Марков, Ярослав Агафонников, Юлия Подколзина, Валерия Дужникова, Джастин и Алла Лиффландер, Андрей Никитаев, Алена Лосон, Елена и Аня Харитоновы.